Παραλίγο εκτροχιασμός στον προαστιακό(?)

Παραθέτω 2 μαρτυρίες για το συμβάν:

Γεια σας, είμαι η Effie & δυστυχώς είμαι και εγώ θύμα... έεεε...εννοώ επιβάτης προαστιακού!
Χρησιμοποιώ τον προαστιακό καθημερινά εδώ & 4 χρονια λόγω δουλειάς. 1 χρόνο για Πειραιά και τα υπόλοιπα 3 (έως σήμερα) για Κηφισιάς!
Το τι έχουν δει τα ματάκια μου..δεν περιγράφεται!!!!!
ΣΉΜΕΡΑ (10/09/10) όμως ξεπεράσανε τα όρια!
Ήμουν στον Συρμό Κιάτο-Πειραιάς κατά τις 10 παρα το πρωί και...λίγο πριν φτάσουμε στον σταθμό των Λιοσίων... ΤΟ ΤΡΑΊΝΟ ΠΉΓΕ ΝΑ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΤΕΊ!!!! Αμε!
Έτσι απλά επειδή ο οδηγός (τις κολάσεως) ξεχάστηκε προφανώς και δεν έκοψε ταχύτητα πριν μπει στον σταθμό! Το τι έγινε στα γεμάτα από κόσμο βαγόνια ... Αφήστε τα! Ξεχείλισε το ποτήρι! ’σε που πονάει το χέρι μου!
Ο αριστερός καρπός και ο όμως μου..το τίμημα που πλήρωσα επειδή κρατήθηκα γερά! Από το τόσο ταρακούνημα και από τον κόσμο που έπεφτε πάνω μου, επειδή ήταν γεμάτος ο συρμός και δεν είχαν από που να πιαστούν! Το τρένο ήταν το Μπλε το παλιό! Η αλήθεια είναι ότι μου κόπηκε η αναπνοή k περάσει όλη μου η ζωή μπροστά στα ματια μου!

Από εδώ





Σήμερα, 10/9/10, και περίπου στις 9:45 στην κατεύθυνση από Ασπρόπυργο προς Λιόσια συνέβη ένα εντυπωσιακό ταρακούνημα. Δεν έχω την εμπειρία εκτροχιασμού ακόμα, αλλά ήταν εντυπωσιακό. Άνθρωποι και μπαγκάζια πήγαν και ήρθαν, φωνές βρισίδια και ο πανικός στο μεγαλείο του. Μερικοί κατάπιαν τη γλώσσα τους. Άλλοι άρχισαν να τα βάζουν με τον ΟΣΕ και τους υπαλλήλους του, στιγμιαία παρατηρήθηκαν φαινόμενα κοινωνικού αυτοματισμού. Στο σημείο που "κουνηθήκαμε" υπάρχει ένα "κλειδί". Για την ώρα παραμένει σε χειροκίνητη λειτουργία και το πιθανότερο είναι ότι δεν είχε "κουμπώσει" καλά ("ευστοχία αμέλειας".....) και σε συνδυασμό με την ταχύτητα που είχε αναπτύξει, η αυτοκινητάμαξα M. A. N πραγματικά πήγε και ήρθε χωρίς να υπάρχει κανένα κενό άερα...............

Σε κάποιες εξηγήσεις που ζητήθηκαν από το μηχανοδηγό, μάλλον σε κλίμα σχετικής υστερίας, οι απαντήσεις ήταν μάλλον αόριστες όπως " μας έχουν πιέσει σε βαθμό κακουργήματος", "και εσείς εργαζόμενοι είστε"....

Στη συνέχεια ο σταθμάρχης στο σταθμό Λαρίσης, φανερά αδιάφορος, μας προέτρεψε να αποταθούμε στον Πειραιά....

Συμπέρασμα....μαξιλάρια κρίνονται απαραίτητα και το σημαντικώτερο...να έχετε το νού σας στα "κλειδιά", να κρατιέσται και να φροντίζετε να μην είστε κοντά σε ογκώδη αντικέιμενα (άψυχα-έμψυχα).

Β.

Υς. Αν πάρω τα πράγματα σοβαρά μάλλον δεν θα το αντέξω, οπότε προτιμώ να μην τους παίρνω σοβαρά και ας είναι βαρύ το τίμημα.

Από εδώ